برترین انیمیشن های جهان – فیلم لگو (The Lego Movie)
عنوان اصلی: The Lego Movie
سال تولید: ۲۰۱۴
کارگردان: فیل لورد، کریستوفر میلر
امتیاز متاکریتیک: ۸۳ از ۱۰۰
ترانه‌ی «ما شگفت انگیز هستیم» که آهنگ محبوب امت بریکوسکی (با صداپیشگی کریس پرت) است، یک معرفی همه جانبه است از روحی که در فیلم لگو جاری است.
مفهومی که هرچه فیلم پیش‌تر می‌رود، عیان‌تر می‌شود و تصور مخاطب را از آن نقطه نظر نخستین تصحیح می‌کند. در ابتدای فیلم و در دوران معرفی امت، این واژه‌ی شگفت‌انگیز، به ظاهر به زندگی مرتب، مقرراتی، رنگین و پر تحرک آنها بر می‌گردد.
زندگی‌ای که به نظر کامل میرسد اما آن‌چه به چشم می‌آید، در واقع فریبی بزرگ است و چیزی نیست مگر یک نقاب بدلی و بی‌ارزش از شادی (لبخندِ گشاده‌ی پلیس شهر را به‌خاطر دارید؟) و زیر این نمایش دلفریب و رنگین، شهری نفس می‌کشد ساخته شده از تکه‌های همسان، شابلون‌های طراحی شده و یک‌دست و آدم‌های تحت‌الامر.
قهرمان فیلم لگو یکی از همین کارگران برنامهریزی شده است و این گستاخی بزرگ فیلم لگوست. او آدم برگزیده‌اش را از خیل ابرقهرمان‌های آمده از دل کمیک‌ها و محبوبان پرشمار جهان فانتزی و قهرمان‌های حقیقی تاریخ و ورزش انتخاب نمی‌کند. بلکه کارگری ساده را بر می‌گزیند که دلش برای یک لگوی اطواری به نام وایلد استایل (با صدای الیزابت بنکس) که بعدا مشخص می‌شود آرزو داشته پیش‌گویی مشهور در مورد او باشد، هری می‌ریزد و در نتیجه می‌افتد وسط داستانی که اصولا بازی آدم معمولی‌ها نیست. حالا کم کم وقتش میرسد که فیلم لگو اصل حرفش را بزند و آن شگفت‌انگیزی واقعی را که در ترانه پرشورش جاری است، نشان مخاطبانش بدهد: «با هم بودن».
هم‌چنان که ترانه می‌گوید، همه‌چیز شگفت‌انگیز و خوب است وقتی ما عضو یک تیم باشیم و همه‌چیز بهتر و بهتر می‌شود وقتی ما با هم کار کنیم. شاید در ابتدا این‌گونه به نظر بیاید این یعنی کلید موفقیت در کار گروهی مدون و قاعده‌مند نهفته است و حرکت‌های برنامهریزی شده صحیح از تک‌روی‌های نبوغ‌آسای یک عده آدم خفن بیشتر و بهتر جواب می‌دهد.
اما این‌گونه نیست و وقتی جلوتر می‌رویم، مشاهده می‌کنیم که این تفکر محافظه‌کارانه به تنهایی و بدونِ خودنمایی ارزش‌های انسانی و راهبری کاربلدها، شکست می‌خورد. در نهایت اجتماع و تعامل برگزیدگان و مردم بیدارشده، منجر به جنگی می‌شود که تهش پیروزی شهر را در بردارد.
