عنوان اصلی: WALL-E
سال تولید: ۲۰۰۸
کارگردان: اندرو استانتون
امتیاز متاکریتیک: ۹۵ از ۱۰۰
پسری تنها دختری را ملاقات می‌کند، عاشقش می‌شود و او را تا انتهای زمین، در این مورد تا انتهای دنیا، تعقیب می‌کند. مهم نیست که آنها ربات هستند. مهم نیست که دیالوگی در میان نیست. مهم نیست که این انیمیشن است. وقتی وال-ای و ایو با هم در آسمان و در میان ستاره‌ها می‌رقصند، شاید حس کنیم در حال مشاهده‌ی فیلمی از فرد آستر و جینجر راجرز هستیم. «وال-ای» نه فقط یک انیمیشن درجه یک که یکی از بهترین کمدی-رمانتیک‌های سال‌های اخیر است.
«وال-ای» نهمین انیمیشنی است که پیکسار تولید کرد. داستان یک روبات آشغال‌جمع‌کن در آینده‌ای که زمین نابود شده و غیرقابل سکونت است، کره‌ی زمین را از آشغال‌ها تمیز می‌کند. تا این که کاوشگری یک روبات به نام ایو را به زمین می‌فرستد که وال-ای عاشقش می‌شود و سرتاسر کهکشان را به دنبالش درمی‌نوردد.
انیمیشن با بودجه‌ی مفصل ۱۸۰ میلیون دلاری تولید شد و البته بیش از ۵۰۰ میلیون دلار فروش کرد.
ایده‌ی انیمیشن «وال-ای» وقتی به ذهن اندرو استانتون رسید که انیمیشن «داستان اسباب‌بازی» رو به پایان بود. او و جان لسه‌تر و بقیه‌ی مغزهای متفکر پیکسار داشتند به پروژه‌های بعدی‌شان فکر می‌کردند که استانتون می‌پرسد: «چه می‌شد اگر آدم‌ها زمین را ترک می‌کردند و کسی فراموش می‌کرد که آخرین روبات را با خودش ببرد؟» ایده‌ی استانتون به نوعی از داستان «رابینسون کروزوئه» می‌آمد.
این انیمیشن یکی از پیچیده‌ترین تولیدات پیکسار از زمان «کمپانی هیولاها» بود چون جهان و تاریخ آن باید به شیوه‌ای متقاعدکننده طراحی می‌شد. در حالی که بیشتر انیمیشن‌های پیکسار دور و بر ۷۵ هزار استوری بورد دارند برای «وال-ای» ۱۲۵ هزار استوری بورد کشیده شد. منتقدان عاشق فیلم شدند. آنها معتقد بودند که «وال-ای» نشان می‌دهد تنها مرز مدیوم سینما تخیل انسان است.